Het is mogelijk jaja! Ik heb mijn verslagen af en ingeleverd. Behalve mijn scriptie. De scriptie is het enige wat ik nog moet doen om af te studeren en door tijdsplanning met mijn terugreis en de school vakantie heb ik besloten eerst te gaan werken, en dan in deeltijd af te studeren. Dat zou snel klaar moeten zijn aangezien ik alleen die scriptie nog hoef te doen. Mijn eind beoordeling van mijn stage was heel er goed. Mijn baas en collega's hebben me een Goed op mijn functioneren gegeven. Wanneer ik terug ben in Nederland heb ik het eindgesprek met mijn docent van de CHN. Ik ga dus nog niet roepen dat ik het gehaald heb. Al zijn er geen redenen waarom dat niet zo zou zijn. Maar zoals ik al had gezegd, ik heb al meer verassingen gezien :)
maar voor nu.... VAKANTIE! yesss! eerst even uitrusten om de ziekte van pfeiffer te "overwinnen". Ik heb voor daarna nog een hoop leuke plannen, maar wees gerust, je ziet de foto's wel verschijnen.
groeten!
Hilda
Thursday, June 28, 2007
Monday, June 25, 2007
byebye Hilda
Het is al mijn laatste stage week! Dat ging zo snel voorbij, ik kan het bijna niet geloven. In augustus ben ik hier een jaar. Ik kan gewoon niet uitleggen wat dit jaar, deze stage, en het leven in Amerika voor me betekend heeft zonder nooit meer op te houden. Ik vertel het je wel als ik terug ben in Nederland. Ja, het is waar! Hilda komt terug. Je had het niet verwacht he! Als ik niet neerstort, er geen hurricane is, ik niet aangezien wordt voor terrorist en al dat soort dingen, land ik in Nederland op 27 Augustus. Ik heb een laaaange vlucht voor de boeg. Iets van 11 uur en 40 minuten, plus de nationale vlucht vanaf pensacola.
Maargoed, vandaag dus de bye bye Hilda party op mijn stage. Mijn collega's hebben me weer overladen met cadeau's. En een ervan is zo speciaal dat ik het aan iedereen wil laten zien. Het is een t-shirt met deze afbeelding:
Mooi he. Precies wat ik voor ogen had wanneer ik elke week meehielp maaltijden serveren aan de dakloze mensen. Ziet er echt wel zo'n beetje zo uit. Voor degene die nu geen flauw benul hebben waar ik over praat. Kijk eens goed naar de Man in het midden van de rij. Ik heb niet zo vaak dat ik oeh en aah wanneer ik naar afbeeldingen kijk, maar deze raakt me wel. Misschien moet je daarvoor eerst het werk gedaan hebben wat ik gedaan heb. Er was zelfs bijna elke dag een grote dakloze man die me op stond te wachten wanneer ik op het kantoor aankwam. Hij wilde dat ik naar hem lachte, en ik moest al lachen voordat hij het me vroeg. Hij vertelde me elke dag op nieuw dat het feit dat ik naar hem lachen wilde, zijn hele dag weer goed maakte. Wanneer ik naar hem gelachen had, vertrok hij de straat op, en ik ging aan het werk. Mijn hart breekt elke keer als ik er aan denk. Alles wat hij nodig had was een lach. En wat wil ik? Zet je wel even op je plaats he. Mij wel in ieder geval. Hij leerde mij een lief gebaar, een compliment, een wijze les, een woord, een klein gebaar, dat allemaal veel meer te waarderen dan ik deed. Hij leerde mij dat niemand anders naar hem lachte. Auw!
Goed, hier nog een foto van al mijn collega's tijdens mijn byebye Hilda party :)
Wednesday, June 13, 2007
ff stresse?
Okeeeyyy! Tijd voor een update.
Voor alle trouwe blog bezoekers die me om nieuwe foto's en verhalen smeken. Hier een update.
Het hurricane seizoen is begonnen, het is rond de 40 graden en de luchtvochtigheid zit meestal rond de 80 procent. Kleffe boel en flink zweten. Lang leve de airco! Mijn vrienden en collega's hebben me al uitgelegd dat dit nog niets is, ze vinden het nog relatief koel.... uuuh oohh! Iederen bereid zich momenteel voor op de mogelijke hurricanes. Er is een hele waslijst met dingen die je in huis moet hebben om voorbereid te zijn op een hurricane. De namen van mogelijk hurricanes staan al in de krant.
Gelukkig kunnen alle knappe koppen en computers berekenen wanneer er een hurricane aankomt en waar hij zo'n beetje langs komt of het land gaat raken. Je weet meestal zo'n dag of drie van te voren dat je evacueren moet. Voor iedereen die zich nu zorgen begint te maken: Ik heb op dit moment twee hele lieve huisgenotes die me geadopteerd hebben. Wanneer we moeten evacueren, ga ik met ze mee :) Dat ook weer opgelost.
En dan nu het onderwerp waar iedereen me vragen over blijft stellen:
Stage! Goed, daar gaan we dan. Allereers dit: Ik heb het ontzettend naar mijn zin op mijn stage. Mijn collega's zijn geweldig, ik houd van mijn clienten en het werk dat ik met ze doe. Ik heb nog ongeveer drie weken stage te gaan. Ik moet nog twee verslagen voor mijn stage inleveren, deze week wil ik die af hebben. En dan ben ik hopelijk geslaagd voor mijn stage. Alhoewel mijn baas, collega's en de professor van de universiteit in Amerika erg enthousiast over mijn functioneren zijn, heb ik nog niet al te veel gehoord van mijn school in Nederland. Ik hoop van harte dat ze de beoordelingen van mijn collega's, leiding gevende en de universiteit van Florida serieus nemen en ik niet aan het eind van tien maanden hard werken voor verassingen kom te staan. Voor degenen die mijn geschiedenis met deze school kennen: Het kan vriezen, het kan dooien. Ik kan er dus niets over zeggen. God is in control, zoals we dat hier in Florida zeggen.
Met alleen de stage ben ik nog niet afgestudeerd. Ik moet nog steeds mijn scriptie afronden. Ik heb al het onderzoek gedaan en heb de gegevens verwerkt. Klinkt heel wat, en het was ook wat. Maar..... het is nog lang niet af en ik heb tot en met 25 juni, en dat is hier 24 juni om het geheel in te leveren. Ik hoef nu vast niet uit te leggen dat ik het dus een beetje druk heb. Ik ben dus ff niet actief aan het bloggen, mailen, kaartjes sturen enz enz. Ik moet echt even door een paar kilo zure appels heen bijten. En het valt beslist niet mee. Ik heb opnieuw of nog steeds de ziekte van pfeiffer, mijn stage brengt dagelijks het schrijven van client verslagen, client evaluaties, papierwerk voor ondersteunende organisaties en de stageverslagen voor school met zich mee. Amerika is zo bureaucraties dat ik van elk woord dat ik tegen mijn client gezegd heb, elk telefoongesprek, elke aangereikt papiertje, elke doorverwijzing, elke gebeurtenis, verslag moet leggen. En daarmee overdrijf ik niet. Daarmee bedoel ik dan niet een overdracht met een paar samenvattingen, maar op zijn minst 3 schema's plus de woord voor woord verslagen. Ik weet niet wat mijn school dacht toen ze besloten dat een scriptie schrijven en stage lopen wel tegelijkertijd kon. Want ik kan het niet. Met andere woorden, het valt me loodzwaar en ik weet niet of ik het ga halen. Ik doe wat ik kan doen en voor de rest kan alleen God me helpen. Ik weet dat Hij er hoe dan ook voor me is en ik vertrouw Hem, ook in deze situatie.
Bij deze bied ik mijn excuus aan voor de onbeantwoorde mailtjes, briefjes enzovoort. Hilda staat in the survival modus. Wanneer ik klaar ben met dit alles, beloof ik dat ik weer een hoop leuke foto's en verhalen op mijn blog zet.
En nou niet gaan lopen panieken he! Het helpt niet en ik zou me alleen maar schuldig voelen over mijn openheid wanneer ik allemaal paniek berichtjes krijg. Bid maar voor me, daar heb ik meer aan :)
Groeten,
Hilda
Voor alle trouwe blog bezoekers die me om nieuwe foto's en verhalen smeken. Hier een update.
Het hurricane seizoen is begonnen, het is rond de 40 graden en de luchtvochtigheid zit meestal rond de 80 procent. Kleffe boel en flink zweten. Lang leve de airco! Mijn vrienden en collega's hebben me al uitgelegd dat dit nog niets is, ze vinden het nog relatief koel.... uuuh oohh! Iederen bereid zich momenteel voor op de mogelijke hurricanes. Er is een hele waslijst met dingen die je in huis moet hebben om voorbereid te zijn op een hurricane. De namen van mogelijk hurricanes staan al in de krant.
Gelukkig kunnen alle knappe koppen en computers berekenen wanneer er een hurricane aankomt en waar hij zo'n beetje langs komt of het land gaat raken. Je weet meestal zo'n dag of drie van te voren dat je evacueren moet. Voor iedereen die zich nu zorgen begint te maken: Ik heb op dit moment twee hele lieve huisgenotes die me geadopteerd hebben. Wanneer we moeten evacueren, ga ik met ze mee :) Dat ook weer opgelost.
En dan nu het onderwerp waar iedereen me vragen over blijft stellen:
Stage! Goed, daar gaan we dan. Allereers dit: Ik heb het ontzettend naar mijn zin op mijn stage. Mijn collega's zijn geweldig, ik houd van mijn clienten en het werk dat ik met ze doe. Ik heb nog ongeveer drie weken stage te gaan. Ik moet nog twee verslagen voor mijn stage inleveren, deze week wil ik die af hebben. En dan ben ik hopelijk geslaagd voor mijn stage. Alhoewel mijn baas, collega's en de professor van de universiteit in Amerika erg enthousiast over mijn functioneren zijn, heb ik nog niet al te veel gehoord van mijn school in Nederland. Ik hoop van harte dat ze de beoordelingen van mijn collega's, leiding gevende en de universiteit van Florida serieus nemen en ik niet aan het eind van tien maanden hard werken voor verassingen kom te staan. Voor degenen die mijn geschiedenis met deze school kennen: Het kan vriezen, het kan dooien. Ik kan er dus niets over zeggen. God is in control, zoals we dat hier in Florida zeggen.
Met alleen de stage ben ik nog niet afgestudeerd. Ik moet nog steeds mijn scriptie afronden. Ik heb al het onderzoek gedaan en heb de gegevens verwerkt. Klinkt heel wat, en het was ook wat. Maar..... het is nog lang niet af en ik heb tot en met 25 juni, en dat is hier 24 juni om het geheel in te leveren. Ik hoef nu vast niet uit te leggen dat ik het dus een beetje druk heb. Ik ben dus ff niet actief aan het bloggen, mailen, kaartjes sturen enz enz. Ik moet echt even door een paar kilo zure appels heen bijten. En het valt beslist niet mee. Ik heb opnieuw of nog steeds de ziekte van pfeiffer, mijn stage brengt dagelijks het schrijven van client verslagen, client evaluaties, papierwerk voor ondersteunende organisaties en de stageverslagen voor school met zich mee. Amerika is zo bureaucraties dat ik van elk woord dat ik tegen mijn client gezegd heb, elk telefoongesprek, elke aangereikt papiertje, elke doorverwijzing, elke gebeurtenis, verslag moet leggen. En daarmee overdrijf ik niet. Daarmee bedoel ik dan niet een overdracht met een paar samenvattingen, maar op zijn minst 3 schema's plus de woord voor woord verslagen. Ik weet niet wat mijn school dacht toen ze besloten dat een scriptie schrijven en stage lopen wel tegelijkertijd kon. Want ik kan het niet. Met andere woorden, het valt me loodzwaar en ik weet niet of ik het ga halen. Ik doe wat ik kan doen en voor de rest kan alleen God me helpen. Ik weet dat Hij er hoe dan ook voor me is en ik vertrouw Hem, ook in deze situatie.
Bij deze bied ik mijn excuus aan voor de onbeantwoorde mailtjes, briefjes enzovoort. Hilda staat in the survival modus. Wanneer ik klaar ben met dit alles, beloof ik dat ik weer een hoop leuke foto's en verhalen op mijn blog zet.
En nou niet gaan lopen panieken he! Het helpt niet en ik zou me alleen maar schuldig voelen over mijn openheid wanneer ik allemaal paniek berichtjes krijg. Bid maar voor me, daar heb ik meer aan :)
Groeten,
Hilda
Subscribe to:
Posts (Atom)