Het gaat nog steeds goed

Hoi hoi,
Ik heb even geen leuke foto's maar ik kan wel even wat schrijven. (drukdrukdruk bladiebla jekkerdiejek)
Op dit moment pas ik op 3 kleine hummels van 1, 3 en 4 jaar oud. Ik dacht, dat doe ik wel even na een lange stagedag. Maar nu ik hier zit te wachten op de pa en ma ben ik toch wel erg moe. Ze zijn dan ook zo ongever twee uren later dan de planning was. En ik was al erg moe, kwam thuis, had vijf minuten om een bakkie yoghurt te eten voor mijn avondeten en moest weer weg. Ik houd daar niet van. En nu zit ik hier, terwijl ik slapen wil omdat ik morgen weer een errug lange stagedag heb. Welkom in de wereld van de grenzen!! Maar het gaat nog steeds goed :) Dit is weer een mooie confrontatie met mezelf, yahooo een leermoment.

Op mijn stage heb ik inmiddels 3 gezinnen onder mijn hoede gekregen. Daarnaast zijn er nog 4 gezinnen bij wie ik de gesprekken moet voeren, noteren en verwerken in de client progress notes. In dat is best veel werk. Ik ben ook steeds bang om wat te vergeten tijdens de gesprekken en soms heb ik geen flauw idee hoe ik dingen een beetje leuk vragen moet in het Engels. In het Nederlands weet ik ze tactisch te omschrijven, in het Engels ben ik iets langer bezig. Het gaat gelukkig steeds beter.

Ik geniet enorm van het lesgeven in de vrouwengevangenis. Ik leer meer van deze dames dan waar dan ook. Ze leren me zelfs knuffels uitdelen. Ze staan na de les gewoon letterlijk in de rij. De eerste keer was dat wel ff slikken. Ik was niet helemaal zeker of ik al die mensen wel knuffels wilde geven. Maar juist deze meiden hebben het zoo nodig! En ik vind het inmiddels leuk! Lekker proffessioneel, dat zou je in Nederland niet moeten doen. We zijn afgelopen maandag met een nieuwe groep begonnen. Life skills. Het is altijd even afwachten wat voor vlees je in de kuip hebt. Soms heb je vrouwen die hier zitten vanwege drugs, schulden en prostitutie soms heb je vrouwen die hier zitten vanwege de wat andere soort geintjes. Geen lieverdjes maar wel lieverds.
Volgende week mag ik de les over emotionele gezondheid geven. Terwijl ik soms lees en hoor wat ik mijn clienten moet leren schaam ik me te pletter. Het lijkt zo simpel en onnozel, en dan kom je erachter dat deze mensen nooit iemand om zich heen gehad hebben die ze deze simpele dingen geleerd heeft. Niemand heeft ze geleerd hoe je een vragenlijst invult, niemand heeft ze verteld hoe ze zich kleden moeten, hoe ze koken moeten, met hun kinderen om kunnen gaan, om kunnen gaan met gevoelens, om moeten gaan met autoriteit...(ahum).
Tijdens deze lessen is de sfeer wonderbaarlijk open, zeker wanneer je kijkt naar de achtergrond van deze meiden. We kunnen samen bidden, vertellen door onze lessen heen een hoop over God en we hebben het goed samen. Wanneer we een getuigenis geven kan het wel eens even flink inslaan hier en daar bij onze meiden. Een mooi voorbeeld is Jeanette, onze collega. Een dame met flink wat pit. Ze vertelde over hoe haar relatie met haar dochter is, hoe haar dochter op een gegeven moment verschrikkelijk boos werd en haar moeder met de thanksgiving kalkoen bekogelde die haar moeder net voor haar gemaakt had. Alles lag op de grond in de keuken. En Jeanette, pit pit en nog eens pit, was heilig van plan haar dochter bij haar haren te grijpen en het haar op te laten ruimen. In plaats daarvan zegt God tegen haar: Houd van haar. Jeanette loopt op haar dochter af, en omarmt haar en zegt: Ik houd van je, het komt wel goed, die kalkoen restaureren we wel weer. Waarop haar dochter vreselijk begint te huilen en vraagt: echt??
Mooi he!
Sommigen van de vrouwen kenden het verhaal al en zaten ademloos te luisteren, ze smeekten jeanette nog eens te vertellen.
Op het moment dat Jeanette dit vertelde begon een van de meiden vreselijk te huilen. Jeanette vroeg haar of ze wilde vertellen wat er in haar omging en dat deed ze. Een verdrietig verhaal waarin ze ook vertelde hoe fout ze was geweest in een bepaalde situatie. Toen ze klaar was zei Jeanette: Kom even hier, ik wil graag van je houden. Waarop ze deze meid een enorme knuffel gaf en voor haar bad. Nog meer tranen maar deze tranen waren anders dan de eerste. Ik ben echt een jankerd hier. Ik schaam me om ergens anders te huilen, maar in de gevangenis helemaal niet. Wanneer iemand iets zegt wat me raakt, huil ik mee. Dat mag hier dus profiteer ik er van.

Het gaat nog steeds goed.

groeten en een American knuf. Erg veilig, ze knuffelen hier zijwaarts. zit je ook niet gelijk met alle hobbels en bobbels tegen elkaar aan. :) Wat omschrijf ik dat weer lekker knurftig he.

Het gaat nog steeds goed!!