De auto die niet rijden wilde.

Dit is het verhaal van de auto die niet meer rijden wilde.
Op een mooie zonnige en warme Decemberdag reed Hilda in haar autootje over zo ongeveer de meest drukke en gecompliceerde weg door de stad Pensacola. Vlak voor een kruising ontdekte Hilda; Heej het licht staat op rood, laat ik eens stoppen. En terwijl ze daar zat te wachten tot het licht weer groen was kwam er ineens een heleboel rook uit haar motorkap. "Uh ooh", dacht Hilda, want voor zover zij wist was haar auto een zeer overtuigde anti roker. "Dit is niet geheel gewoon te noemen", dacht ze, en ze begon te bidden dat ze het toch op zijn minst zou halen tot haar werk. Het licht sprong op groen en Hilda gaf gas. De auto begon een hoop lawaai te maken en schreeuwde: "Mooi niet hoor! Ik ga niet! Geen centimeter! Je bekijkt het maar!" Nou dat was een lichtelijk probleem in het midden van deze drukke kruising. De auto's achter Hilda begonnen ongeduldig te worden. Dus Hilda keek haar auto nog eens extra lief aan..."please? Voor deze ene keer? Het is nog maar tien minuten rijden naar mijn werk!" Maar de auto, niet geheel vrij van koppigheid, bleef weigeren. "nou lekker ben jij", zei Hilda en ze stapte uit haar auto en duwde hem (tot grote opluchting van het overige verkeer) netjes op de stoep. Hilda belde haar collega en vroeg zich af hoe ze de auto ooit naar haar kantoor kreeg. De collega kwam en zei:"laat me eens even bellen". Ondertussen keek Hilda haar auto nog eens lief aan; Wil je echt niet nog een klein stukje verder rijden? Maar de auto zweeg in alle talen.
Op dat moment hoorde Hilda haar collega in de telefoon zeggen: "Hey, weet je nog dat er vorige week een wiel van de auto viel die je aan het slepen was en mijn auto raakte? En weet je nog dat je me toen een gratis sleepdienst aanbood voor wanneer het ooit nodig zou zijn?" Hilda dacht dat haar collega een grapje maken, maar ze was serieus. Binnen een half uur kwam daar een zeer ruig uitziende man aangereden in een sleepauto. "Die doet het niet meer" zei hij. Tjah, dat had Hilda zelf ook al ontdekt. Hij sleepte de auto op zijn oplegger en bracht hem gratis en voor niets naar het Loaves & Fishes kantoor waar Hilda werken moest. Hilda was het er niet mee eens dat die auto niet meer rijden wilde maar zei ze: "God heeft er in ieder geval voor gezorgd dat de auto het gehaald heeft naar het kantoor" Vraag niet hoe, maar hij is er!

De volgende dag wilde de auto, koppig als hij was nog steeds niet rijden. Hij had zo genoten van zijn sleeptochtje dat hij dat nog wel eens wilde proberen. Dus de Sandy man kwam met zijn truck en sleepte hem voor deze ene keer, nog een half uurtje rond. Tot hij bij een garage kwam. Daar keken ze naar de auto en zeiden: "Deze auto is niet koppig, hij is de laatste keer niet goed gerepareerd" Wat een opluchting was dat voor Hilda! Ze had namelijk bij de laatste reperatie al haar spaarcentjes besteed en ze had niets meer over. Een fout van de garage is het beste wat je overkomen kan in deze situaties, dacht ze. De volgende dag kon ze haar auto ophalen en hoefde maar $15 te betalen voor een paar nieuwe slangetjes. Hilda startte de auto en keek hem nog eens lief aan, ga je rijden vandaag? Tot grote opluchting van Hilda, wiens knieen nog zeer pijnlijk waren van de duw-ervaring, schoot de auto in zijn achteruit de parkeerplaats af.