Het was even stil he!

Oei oei wat was het stil op mijn blog!

Niet omdat ik jullie vergeten was, maar omdat het zo ontzettend druk was hier.

Mijn dagen op mijn stage zijn lang en soms emotioneel lekker heftig. Wanneer ik dan thuis kom moet ik eerst mijn clientverslagen, evaluaties, school verslagen enz maken. Tegen de tijd dat ik dan vrij ben, val ik om van de slaap :)

Lang leve de weekenden haha!

Maar natuurlijk vergeet ik mijn trouwe vrienden en familie niet die geregeld mijn blog even bekijken. Vandaar nu even een berichtje.

Ik ben nog steeds super op mijn plaats op mijn stage en geniet van alles wat ik er leren kan. Om de boel een beetje in balans te houden, soms zijn er ook wel eens wat moeilijkere dagen hoor! Zoals vandaag:

Vandaag moesten we iemand uit het huis zetten omdat ze zich op verschillende gebieden behoorlijk niet aan de regels had gehouden. Er zijn niet extreem veel regels voor de families in ons programma maar het is wel belangrijk voor de samenwerking en het hulpverleningsproces dat er volgens deze regels gewerkt wordt. De betreffende dame had het na enkele pittige waarschuwingen zo voor elkaar gekregen dat we niet meer met haar konden samenwerken. Ik heb zelf altijd een beetje een regeltjes allergie, toch vind ik dat de families in ons programma echt niets te klagen hebben als het daar om gaat. De regels zijn streng maar niet extreem en wanneer er zich een situatie voordoet dat iemand zich er niet aan kan houden kan dit altijd besproken worden. Het hangt een beetje af van de situatie. Deze dame had al een paar flinke waarschuwingen gehad. En bleef doorgaan met waar ze mee bezig was dus moest ze het huis verlaten. Ze had twee weken om haar spullen te pakken. Vandaag was haar laatste dag. Het was de bedoeling dat ze om tien uur vanochtend haar spullen ingepakt had. Uiteindelijk werd dat zes uur vanavond. Ondertussen kregen wij te horen hoe slechte christenen wij waren en wij werden als boosdoeners gezien omdat wij deze familie uit het huis zetten. Eerlijk gezegd had deze dame nog een kans om haar fouten te herstellen en dit heeft zij niet gedaan. Dit was zo'n dag waarop je dus heel moe en bezorgd en machteloos thuis komt. Ik vond het moeilijk omdat er zoveel kansen waren voor dit gezin om aan een stabiel thuis en inkomen te werken. Wanneer de moeder hiervoor gekozen had. Nu staan ze allemaal op straat. En dat is "sad". Het kan zo anders!

Hoe groot was de verassing toen ik mijn PO box opende na deze lange zware dag! De sint was langs geweest! Helemaal vanuit Nederland! :) Wat leuk!

Die lieve Ciska en Auke Jan!

Ik kreeg een lief briefje van ze met een paar super heerlijke zakkies sterrenmunt thee. Ik heb er snel thee van gezet en met volle teugen genoten. (auw heet!) Was dat even leuk! Dankjewel lieverds!

Wat ik met jullie andere cadeautje heb gedaan valt wel te raden :) kijk maar eens goed naar de foto. Ik denk dat je het wel ziet.

Dit is een mooi moment om iedereen even officieel bedanken voor de steun, de brieven, de kaarten, de emails, de comments op mijn blog, de skype en msn babbeltjes, de telefoontjes en pakketjes. de financiele steun van mijn sponsors (thanx Marja thanx George!) en wat er nog maar meer aan steun ontvangen word hier. Ik ga altijd helemaal radio actief stralen als ik zie hoe jullie er allemaal voor me zijn, zelfs als ik een klein eindje verderweg zit dan anders. Bedankt!

ohjah, dat vreselijke haar op die foto is een gevolg van een Amerikaanse knudde kapper. Moraal van het verhaal, je kunt het beter laten groeien...